“Φέτος είχα έρθει αποφασισμένη να σπάσω το 2ωρο αλλά τελικά κέρδισα πολύ περισσότερα από έναν απλό καλό χρόνο στο κοντέρ… ” Η γλυκύτατη Ιωάννα Χατζηραφαηλίδου της Iron Team by Sideridis Nikolaos και πάλι κοντά μας, θα μοιραστεί μαζί μας την μοναδική εμπειρία της συμμετοχής της στον Ημιμαραθώνιο Κρήτης, έναν αγώνα που δύσκολα φεύγει από την καρδιά σου. Συγχαρητήρια Ιωάννα!
“Αρκαλοχώρι 2023
Την περασμένη Κυριακή ξανά στο Αρκαλοχώρι…ξανά στον ημιμαραθώνιο της καρδιάς μας! Φέτος είχα έρθει αποφασισμένη να σπάσω το 2ωρο αλλά τελικά κέρδισα πολύ περισσότερα από έναν απλό καλό χρόνο στο κοντέρ… Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Λίγο πριν την εκκίνηση συνάντησα τους δρομικούς μου φίλους: από την Αγγλία τον Νίκο και από τα Χανιά τον Ανδρέα και τον Γιώργο. Με χαρά μου ανακοίνωσε ο Γιώργος ότι θα το πάει χαλαρά και θα τρέξουμε παρέα! Εγώ μες στην χαρά! Όλος ο αγώνας κύλησε μες στο γέλιο και το χαμόγελο. Οι κάτοικοι της περιοχής μας υποδέχονταν με τραγούδια, χορούς και επευφημίες! Εθελοντές και απλοί πολίτες φώναζαν τα ονόματά μας με ενθουσιασμό χειροκροτώντας ταυτόχρονα έντονα. Ο Γιώργος μιλούσε με όλο τον κόσμο και συνεχώς με ενθάρρυνε να επιταχύνω για να πετύχω τον χρόνο που επιθυμούσα. Λόγω κάποιων προβλημάτων που αντιμετώπιζα εκείνη την ημέρα δεν το κατάφερα αλλά αποκόμισα πολύ περισσότερα…Καθώς τερματίζαμε δίπλα δίπλα με τον Γιώργο αντικρύσαμε μες στην χαρά τον Ανδρέα να μας περιμένει φωνάζοντας το ονόματά μας. Το ρολόι έγραφε 2 ώρες και 5 λεπτά…4 λεπτά παραπάνω από πέρυσι. Παρόλα αυτά αγκαλιαστήκαμε με τον Γιώργο και τον Ανδρέα και βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία, στην οποία αποτυπώνεται όλη η χαρά μας. Αυτά τα έντονα ευχάριστα συναισθήματα δε θα μπορούσαν να υπάρξουν χωρίς το μεράκι και την αγάπη διοργανωτών, εθελοντών και γενικότερα συντελεστών του συγκεκριμένου αγώνα! Όλοι οι συμμετέχοντες δρομείς τους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και ανυπομονούμε να βιώσουμε αυτήν την συναρπαστική εμπειρία τον επόμενο χρόνο!
Κάθε αγώνα ακολουθεί φυσικά ένα υπέροχο και πλούσιο γεύμα! Τι καλύτερο λοιπόν από την αυλή της γιαγιάς Μαρίας; Μέσω κάποιας φίλης του Γιώργου βρεθήκαμε να καθόμαστε σε ένα κυριακάτικο τραπέζι στην αυλή της γιαγιάς Μαρίας σαν μία οικογένεια! Εκεί γνωριστήκαμε με άλλους συμμετέχοντες του αγώνα και αφού φάγαμε και συζητήσαμε ακολούθησε ο χορός… Σε κάποια στιγμή θέλησα να πάρω νερό από μέσα και μπαίνοντας στο σπίτι συνάντησα την γιαγιά Μαρία. Από μικρή μου άρεσε να συζητάω και να περνάω χρόνο με ηλικιωμένους ανθρώπους! Πάντα είχα κάτι να μάθω από την σοφία και την ιστορία της ζωής τους… Τα τελευταία χρόνια προστέθηκε και το συναίσθημα της νοσταλγίας… Πόσο μου θύμισε όλη αυτή η συνθήκη τα κυριακάτικα τραπέζια στο σπίτι της γιαγιάς μου στην Ελευθερούπολη! Πόσο μου λείπει η γιαγιά μου η Πουλίνα! Μετά από αρκετή ώρα συζήτησης με την γιαγιά Μαρία ήμουν πλέον γεμάτη… Γεμάτη ευγνωμοσύνη και αγάπη για τους ανθρώπους με τους οποίους μοιράστηκα αυτές τις υπέροχες στιγμές εκείνη την Κυριακή. Φυσικά αυτό που μας ένωσε και μας έφερε κοντά εκείνη την μέρα ήταν η αγάπη μας για το τρέξιμο και το πάθος μας για τον αθλητισμό! Αυτά όλα με απασχόλησαν και με γέμισαν ψυχικά πολύ περισσότερο από έναν αριθμό στο ρολόι μου που θα ανέγραφε 1 ώρα και 59 λεπτά…”
