“Άρχισα να αναλογίζομαι την πρώτη, τη δεύτερη και την τρίτη συμμετοχή μου στη διαδρομή των 10χλμ στα πλαίσια της ίδιας διοργάνωσης…Πόσα άλλαξαν από τότε! Πόσο άλλαξα εγώ από τότε… Τότε θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα δώσει στον φίλο μου το 2018..” Η αγαπημένη φίλη του Trail Girl, Ιωάννα Χατζηραφαηλίδου αθλήτρια της Iron Team by Sideridis Nikolaos, έπειτα από τρεις παλαιότερες συμμετοχές στο Wave Running 10χλμ, φέτος συμμετείχε τερματίζοντας με επιτυχία τη διαδρομή των 28χλμ, έχοντας απολαύσει τη μαγεία της Θρακικής ακτογραμμής. Πολλά συγχαρητήρια Ιωάννα!
“Λίγο πριν την εκκίνηση οι ίδιες σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου πριν από κάθε αγώνα: « Πρέπει να συνδέσω τον παλμογράφο με το ρολόι! Επιβάλλεται να το κάνω εγκαίρως ώστε να ελέγχω συνεχώς τους καρδιακούς μου παλμούς και να προσέχω τον ρυθμό καθώς και τη ζώνη στην οποία τρέχω… Πρέπει να φροντίσω να συνδεθούν τα ακουστικά μου με το κινητό ώστε να απολαύσω στη διάρκεια του αγώνα την playlist με τραγούδια των Iron Maiden και των Accept… Άραγε έχω αρκετά τζελάκια μαζί; Τα μπουκαλάκια με το μαγνήσιο που κουβαλάω είναι ίσως πολύ έξτρα βάρος….»
Μια σειρά τέτοιων σκέψεων διακόπηκαν από την αντίστροφη μέτρηση για την εκκίνηση του αγώνα «3,2,1 Παμεεε». Έτσι λοιπόν ξεκίνησε μία νέα περιπέτεια! Άρχισα να αναλογίζομαι την πρώτη, τη δεύτερη και την τρίτη συμμετοχή μου στη διαδρομή των 10χλμ στα πλαίσια της ίδιας διοργάνωσης…Πόσα άλλαξαν από τότε! Πόσο άλλαξα εγώ από τότε… Τότε θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα δώσει στον φίλο μου το 2018 μετά το πέρας του αγώνα «Του χρόνου θα τρέξω τη διαδρομή των 28 χλμ!» Χρειάστηκαν πέντε χρόνια και αρκετοί μαραθώνιοι για να γίνει πράξη… Μα να ‘μαι εδώ υγιής και μάχιμη!
Ξαφνικά αισθάνομαι ένα κύμα νερού από τα δεξιά να μου βρέχει τα πόδια και μαζί με αυτό ένα κύμα χαράς και ευγνωμοσύνης! Ευγνωμοσύνη για τις ευλογημένες στιγμές που βιώνω στο παρόν μου! Για την ομορφιά της ζωής, που έμαθα να απολαμβάνω και να εκτιμώ μέσα από τις δυσκολίες! Άρχισα να αναρωτιέμαι ξαφνικά για την αιτία της ευτυχίας μου και συνειδητοποίησα ότι η απάντηση βρίσκεται σε όλες αυτές τις σκέψεις που απασχολούν το μυαλό μου κάθε φορά που τρέχω! Το τρέξιμο λοιπόν είναι το μέσο που με βοηθάει να αψηφώ τους πόνους, την κούραση και τους σκοπέλους που συναντάω τώρα, σε κάθε προπόνηση και κυρίως στη ζωή μου.
Άξαφνα, σταμάτησε να με απασχολεί και ο παλμογράφος και το ρολόι και το δυναμικό τραγούδι “Aces High” των Iron Maiden. Ήμουν μόνο εγώ και το φεγγάρι με τη θάλασσα να μας χωρίζει… παρόμοιες σκέψεις με συνόδευαν καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής… ώσπου…. ξαφνικά τερμάτισα και ασυνείδητα κοίταξα το ρολόι μου που κατέγραψε λίγο παρακάτω από 3:30 ώρες… επανήλθα στην πραγματικότητα του κόσμου…τότε αντίκρυσα την αγαπημένη μου αδερφή, η οποία με περίμενε και φώναζε το όνομά μου δυνατά, κρατώντας στο ένα χέρι το κοχύλι-μετάλλιό της και στο άλλο την κάμερα. Η προσοχή μου έπεσε στη συνέχεια παραδίπλα στην γλυκύτατη συναθλήτριά μου Μαρία και αφού αγκαλιαστήκαμε, κίνησα προς το μέρος των υπέροχων διοργανωτών αυτού του καταπληκτικού αγώνα, της Ραλού και του Ηλία. Το beach party που ακολούθησε πλάι στο κύμα αποτέλεσε τον καλύτερο επίλογο της σημερινής περιπέτειας-αγώνα. Μιας περιπέτειας που έλαβε πνευματική διάσταση στον δικό μου νου και δικαίωσε για μια ακόμα φορά την ένταξη του τρεξίματος στην ζωή μου ως αναπόσπαστο κομμάτι της.”
