Με πολύ μεγάλη χαρά και τιμή υποδεχόμαστε για πρώτη φορά στο Trail Girl την Κωνσταντίνα Μποσκοπούλου! Η Κωνσταντίνα εκπροσώπησε τη χώρα μας επάξια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βουνού 2023, στο Innsbruck της Αυστρίας, στο Trail Short 44,6χλμ. κατακτώντας την 65η θέση παγκοσμίως στην κατηγορία των γυναικών σε 6:17:04! Κωνσταντίνα σε ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε να χαράξεις τη δική σου λαμπρή σταδιοδρομία σε διεθνές επίπεδο, όπως την ονειρεύεσαι και να συνεχίσεις να μας κάνεις υπερήφανους!
“Η συμμετοχή μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ορεινού τρεξίματος στο Ίνσμπρουκ είναι σίγουρα μια εμπειρία, που θα μου μείνει αξέχαστη. Αρχικά, μόλις το έμαθα η χαρά ήταν απερίγραπτη η οποία ωστόσο όσο πλησίαζε ο αγώνας αντικαθιστούνταν από άγχος για το αν θα τα καταφέρω. Ακολούθησαν δύο μήνες εντατικής προετοιμασίας στις οποίες το σώμα έπρεπε να προσαρμοστεί στον αυξημένο όγκο χιλιομέτρων και υψομετρικών.
Και κάπως έτσι έφτασε η μέρα του αγώνα, ξεκινήσαμε με τα παιδιά νωρίς στην αίθουσα κλήσης, όπου μας ελέγχθηκε ο εξοπλισμός και περάσαμε στον χώρο της εκκίνησης για ζέσταμα. Εμείς και επαγγελματίες αθλητές από όλο τον κόσμο, ονόματα με απίστευτες επιδόσεις στον χώρο του ορεινού τρεξίματος , αθλητές που προσωπικά θαυμάζω πολύ!
Στα πρώτα 10 χιλιόμετρα ένιωθα πολύ καλά, όπως μας είχε συμβουλεύσει και ο προπονητής μας Κώστας , ο αγώνας αρχίζει μετά τα 20 χιλιόμετρα και έπρεπε να κρατήσω δυνάμεις !Από το 15 μέχρι το 25 περίπου χιλιόμετρο διανύαμε μια παρατεταμένη απότομη ανηφόρα, θυμάμαι να βλέπω τους μπροστινούς μου να ανηφορίζουν έναν Γολγοθά και να γελάω με αυτό, που είχα να αντιμετωπίσω. Ακολούθησαν κάποια χιλιόμετρα χωρίς κλίση, όπου μπόρεσα να ανακτήσω κάπως δυνάμεις. Μετά από αρκετές ακόμα ανηφορικές ώρες φτάνω στον τελευταίο σταθμό, όπου περίμεναν ο Κώστας και ο Δημήτρης, ένιωθα κουρασμένη αλλά η συνάντηση με δικά μου άτομα μου έδωσε πολύ δύναμη και χωρίς να το καταλάβω έφτασα στην αρχή του τέλους θα έλεγε κανείς, στην τελευταία κατηφόρα. Έβρεχε πολύ και γλύστρισα κάποια στιγμή ανάσκελα, αλλά δεν με ένοιαζε, ούτε που είχαν σπάσει κάποια νύχια με ένοιαζε, ούτε τον πόνο σκεφτόμουν, ήθελα απλά να τερματίσω, το ήξερα πως θα τερματίσω! Ο τερματισμός ήταν μια μοναδική στιγμή ,απλά κοίταξα πάνω και είπα ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!
Την επόμενη μέρα πήγα να βοηθήσω τον Φώτη και τη Χριστίνα που έτρεχαν στον μεγάλο αγώνα, στον σταθμό στο 65ο χιλιόμετρο. Από μπροστά μου περνούσαν πολλοί μεγάλοι αθλητές και δεν μπορούσα να σταματήσω το χειροκρότημα! Όταν έφτασε και η Χριστίνα στον τερματισμό ένιωσα πολύ μεγάλη ικανοποίηση. Όλη η ομάδα έδωσε το 100% της και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό! Είμαι πολύ περήφανη, που μπόρεσα να εκπροσωπήσω τις Ελληνίδες του ορεινού τρεξίματος σε έναν τέτοιο αγώνα!”