Μια Trail αυτοβιογραφία ή How I rode the Crazy Trail Horse!
Όταν γεννήθηκε το πρώτο μου μωρό δεν μπορούσα πλέον να αφιερώνω τον χρόνο που
ήθελα στο γυμναστήριο. Σε συνδυασμό με θεματάκια αποχωρισμού με το μωρό, αποφάσισα
να αρχίσω τρέξιμο γύρω από το τετράγωνο του σπιτιού, ώστε να είμαι κοντά αν με χρειαστεί!
Ο χρόνος πέρασε, το μωρό μεγάλωνε, όπως και οι αποστάσεις που έτρεχα μέχρι που
έφτασα να τρέξω τον πρώτο μου ημιμαραθώνιο.
Έπειτα από αρκετά χρόνια τρεξίματος στο δρόμο και αφού βαρέθηκα να μετράω πλακάκια
πεζοδρομίου και μπλε κάδους ή να σηκώνω το buff όποτε περνούσε βαρύ όχημα,
αποφάσισα να τρέξω εκτός δρόμου. Σε αυτό βοήθησε ο ερχομός μου στην Ξάνθη, μια πόλη
μοναδικά προικισμένη με περιαστικό δάσος πάνω σε ορεινούς όγκους, με αμέτρητα
μονοπάτια. Πρώτα κατέφυγα σε μονοπάτια που είχα περπατήσει με άλλους και τα ήξερα,
αλλά σύντομα ανακάλυψα νέα, μερικά από τα οποία ήταν μόνο δικά μου – ναι δεν είναι λίγες
οι φορές που χάθηκα στο δάσος!
Το τρέξιμο σε μονοπάτια είναι για μένα απόλαυση, ευτυχία, διασκέδαση. Δεν νιώθω ποτέ
μονοτονία, γιατί ακόμα και να περνάω κάθε μέρα από το ίδιο μονοπάτι, αυτό αλλάζει είτε
στην εμφάνιση, είτε στο πάτημα του, καθώς μεταμορφώνεται από τις αλλαγές της φύσης και
των καιρικών συνθηκών. Ακόμα και η ώρα της ημέρας παίζει το ρόλο της, καθώς η αλλαγή
του φωτός κάνει τα πάντα διαφορετικά. Πλέον δεν μετράω πλακάκια από μονοτονία, αλλά
ποσά και τι ζωάκια του δάσους συναντάω, πόσα και ποια μονοπάτια κατακτώ. Κατεβάζω το
buff για να μυρίσω καθαρό αέρα και τις μυρωδιές από το χώμα, το βρεγμένο ξύλο και ό,τι
ευδοκιμεί την τρέχουσα εποχή από μανιτάρια μέχρι αγριοκρινάκια.
Για μένα όλα τα παραπάνω είναι ένα δυνατό κίνητρο για να προσπαθώ να τρέχω όσο
περισσότερο μπορώ στο βουνό. Η συμμετοχή σε αγώνες trail είναι επίσης ένα κίνητρο. Το
θάρρος για να κάνω αυτό το βήμα το βρήκα παρακολουθώντας άλλες γυναίκες που
ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος τρεξίματος. Είναι για μένα πρότυπα και έμπνευση!
Για να ολοκληρώσω θα ήθελα να πω ότι κατέληξα στο συμπέρασμα, μετά από όλα αυτά τα
χρόνια, πώς το τρέξιμο trail είναι κυρίως γυναικεία υπόθεση. Απαιτεί ευστροφία για να
επιλέγεις γρήγορα το πάτημα σου, ισορροπία αν δεν πατήσεις καλά και κυρίως επιμονή
ιδιαίτερα σε επίπονες, απότομες ανηφόρες! Πιστεύω πως εμείς τα κορίτσια είμαστε καλές σ’
αυτό και είμαστε φυσικά προικισμένες να περάσουμε σε αυτό το υπέροχο διασκεδαστικό
είδος τρεξίματος. Λοιπόν τι λέτε; Ποιά θα γίνει το επόμενο Trail Girl?
Ευχαριστούμε θερμά την Μαρία που μοιράστηκε μαζί μας όλες αυτές τις εμπειρίες και τα συναισθήματα! Θα θέλαμε να αναφε΄ρουμε πως η Μαρία είναι εργαζόμενη μητέρα 4 παιδιών!
Σου ευχόμαστε ολόψυχα να απολαμβάνεις τα μονοπάτια, να γεμίζεις με ακόμη περισσότερες εμπειρίες, συναισθήματα και να συνεχίσεις να ανταπεξέρχεσαι τόσο δυναμικά σε όλους τους τομείς της ζωής σου! Καλή επιτυχία στους αγώνες σου!
Trail Girls, στείλτε μας κι εσείς τα δικά σας Trail Stories από προπονήσεις, από αγώνες, trail σκέψεις σας και προβληματισμούς , στε΄λνοντας e mail στο trailgirlgr@gmail.com!
Η δημοσίευση του story θα γίνεται με δική σας επιλογή, επώνυμα ή ανώνυμα.
Ελάτε να μοιραστούμε εμπειρίες, σκέψεις προβληματισμούς που απασχολούν εμάς τις γυναίκες των μονοπατιών!