Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό φιλοξενούμε στο Trail Girl την Αλεξία Κατέρη, μία Γυναίκα του Βουνού ή ίσως θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως μία Γυναίκα του Βράχου, καθώς είναι μία εξαιρετική αθλήτρια αναρρίχησης σε βράχια, κόψεις αλλά και σε κλειστές πίστες. Με την Αλεξία θα μάθουμε για το Bouldering αλλά και όλα όσα αντιμετωπίζει μια αθλήτρια του επιπέδου της. Αλεξία σε ευχαριστούμε ολόψυχα, καλή επιτυχία, καλή συνέχεια στην ήδη υπάρχουσα δυναμική σου πορεία!
Η Αλεξία είναι ενεργή αθλήτρια αγωνιστικής αναρρίχησης από το 2018, μέλος της εθνικής ομάδας αγωνιστικής αναρρίχησης 2021-2023, έχει συμμετάσχει σε όλους τους αγώνες της ΕΟΟΑ με διακρίσεις στο boulder και lead, έχει βραβευθεί από την ΕΟΟΑ ως διακριθείσα αθλήτρια το 2020 και το 2021. Συμμετείχε με την εθνική ομάδα σε 2 παγκόσμια πρωταθλήματα Innsbruck 2022 και Brixen 2023.
Route setter (χαράκτης διαδρομών ) αγωνιστικής αναρρίχησης σε διασυλλογικούς αγώνες boulder–lead και χάραξη διαδρομών στην αναρριχητική πίστα της PXP Climbing στην Θεσσαλονίκη, όπου είναι και μέλος του εταιρικού σχήματος.
Συμμετείχε επίσης σε επιμορφωτικά σεμινάρια χάραξης και προπονητικής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής υπό την αιγίδα της ΕΟΟΑ, της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και της Ολυμπιακής Αλληλεγγύης -Technical Courses for Coaches : Sport Climbing Training & Sport Climbing Routesetting
Μέλος της ομάδας BOULDERING.GR που έχει σαν στόχο την ανάπτυξη και την προώθηση του BOULDER στην Ελλάδα. Χορηγούμενη αθλήτρια της Scarpa Greece και της Polo Center.
Πέραν της αγωνιστικής δραστηριότητας, ασχολείται και με το boulder στα βράχια έχοντας επαναλάβει προβλήματα δυσκολίας 7b+/c στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βαλκάνια, Κεντρική Ευρώπη). Παράλληλα έχει βοηθήσει στην οργάνωση του πεδίου στα 3-5 Πηγάδια. Τέλος, ασχολούνταν πολλά χρόνια με τον κλασσικό και σύγχρονο χορό.
Λίγα λόγια για την Αθλητική αναρρίχηση
Η αθλητική αναρρίχηση χωρίζεται στην αναρρίχηση βράχου (σχοινί- boulder- πολλαπλές σχοινιές) και υπάρχει και η αγωνιστική της μορφή που πραγματοποιείται σε τεχνητούς τοίχους με τρία διαφορετικά αθλήματα : lead climbing-boulder-speed climbing
H αθλητική αναρρίχηση βράχου γίνεται σε εξωτερικό χώρο σε οργανωμένα πεδία στη φύση .
Προσωπικά ασχολούμαι κυρίως με το boulder το οποίο είναι μια δραστηριότητα όπου αναρριχάσαι σε χαμηλά ύψη, έως 5 μέτρα χωρίς σχοινί με μέσο ασφάλειας ειδικά στρώματα που τοποθετούνται στη βάση των διαδρομών και πραγματοποιείτε στα βράχια η σε ειδικά διαμορφωμένους εσωτερικούς χώρους. Είναι άθλημα δύναμης και ξεκίνησε ως προπόνηση των αναρριχητών στην προσπάθεια τους να επαναλάβουν μεγαλύτερες και πιο απαιτητικές διαδρομές. Το άθλημα αρχίζει ουσιαστικά να αποκτά δική του διάσταση τη δεκαετία του 1970 ενώ τη δεκαετία του 1990 αυξάνεται ραγδαία η δημοτικότητα του με αποκορύφωμα το 2000, γεγονός που συμβάλλει και στην ανάπτυξη της αγωνιστικής του μορφής με μεγάλη συμμέτοχη αναρριχητών σε αγώνες.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η αγωνιστική αναρρίχηση είναι ολυμπιακό άθλημα και το 2021 ήταν για πρώτη φορά στο επίσημο πρόγραμμα των ολυμπιακών αγώνων του Τόκυο με επόμενο σταθμό τους ολυμπιακούς αγώνες του 2024 στο Παρίσι.
Η αναρρίχηση σε οποιαδήποτε μορφή της είναι αρκετά απαιτητική δραστηριότητα, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Αν και υπάρχουν διαφορές στις απαιτήσεις όσον αφορά την προπόνηση σε αγωνιστικό επίπεδο, δεν παύει να χρειάζεται συνεχή ενασχόληση αν κάποιος θέλει να βρίσκεται σε ένα καλό επίπεδο έστω και σαν αθλούμενος .
Η αρχή
Ξεκίνησα να ασχολούμαι το 2015. Η πρώτη επαφή μου έγινε στα βράχια με μια παρέα φίλων και συνεχίστηκε με τη σχολή αρχαρίων. Την πρώτη φορά μου φάνηκε σχεδόν αδύνατο να διαχειριστώ ταυτόχρονα την έκθεση στο ύψος, το να καταλάβω πως πιάνεις και που πατάς, το να εμπιστευτώ τα υλικά, τον εαυτό μου και τον ασφαλιστή μου αλλά ταυτόχρονα μου φάνηκε συναρπαστικό πώς οι υπόλοιποι σκαρφάλωναν με τόση ευκολία. Έτσι πήρα την απόφαση να ασχοληθώ και να βρω κάποιους που θα με καθοδηγήσουν για να γίνω γρήγορα καλή. Πάντα ήμουν ανυπόμονη και η αναρρίχηση μου δίδαξε την υπομονή. Έτσι βρέθηκα στην ομάδα της PXP Climbing όπου συνεχίζω μέχρι και σήμερα. Και πραγματικά νιώθω τυχερή γιατί έμαθα να δουλεύω συστηματικά με ανθρώπους που αγαπούν το άθλημα και με βοήθησαν να εξελιχθώ.
Αν και ξεκίνησα σε σχετικά μεγάλη ηλικία(26), για τις απαιτήσεις του αθλήματος, αυτό ποτέ δεν με εμπόδισε από το να προπονούμαι συστηματικά προσπαθώντας να γίνομαι καλύτερη. Οι απαιτήσεις του αθλήματος, όσον αφορά τη δύναμη είναι μεγάλες αλλά αυτό που είναι το πιο ενδιαφέρον είναι πως σε ότι αφορά την τεχνική είναι ανεξάντλητες και αυτό είναι που με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα. Επηρεασμένη και από την πολυετή ενασχόληση μου με τον κλασσικό χορό η αναρρίχηση για μένα έμοιαζε εξ αρχής με ένα είδος “κάθετου χορού”, η σύνδεση που έκανα ανάμεσα σε αυτά τα δυο ήταν ο λόγος που “κόλλησα”.
Η ενασχόλησή μου με το αγωνιστικό κομμάτι ξεκίνησε το 2018 και η φράση που θα μπορούσε να το περιγράψει είναι το «ας το δοκιμάσω». Ο αγωνιστικός αθλητισμός μου άρεσε πάντα. Έτσι βρέθηκα στον πρώτο επίσημο αγώνα μου, το Πανελλήνιο πρωτάθλημα της ΕΟΟΑ στον Αλμυρό Βόλου, το 2018. Η 2η θέση στην κατηγορία των γυναικών και η 3η στο overall των κατηγοριών, λειτούργησαν ως κινητήρια δύναμη για την συνέχεια. Αυτό όμως που έδωσε το κάτι παραπάνω είναι η ανάλυση του πόσα πρέπει να διαχειριστείς σε αγωνιστικό επίπεδο: χρόνος, προσπάθειες, έκθεση σε τρίτους, το να συμμαζεύεις το μυαλό σου καθώς “αποτυγχάνεις” (όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θες), το να πρέπει να αποδώσεις ακόμα και σε όχι μια καλή μέρα. Το να μπορέσω να διαχειριστώ όλα αυτά και να δω πόσο μπορώ να τα εξελίξω ήταν ένα νέο πεδίο που “έπρεπε να εξερευνηθεί”. Έτσι κάπως έφτασα στο να κερδίσω το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το 2021, σε μια δύσκολη χρονιά λόγω περιορισμών covid, να μπω στην Εθνική Ομάδα και τα τελευταία δυο χρόνια να συμμετάσχω σε δυο παγκόσμια πρωταθλήματα.
Αυτές ίσως ήταν και από τις πιο δυνατές μου εμπειρίες. Το να ταξιδεύεις με συναθλητές/ριες που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες, να βρίσκεσαι στο ίδιο μέρος με τους καλυτέρους αθλητές του κόσμου, να σκαρφαλώνεις στις ίδιες διαδρομές, να απομυθοποιείς δυσκολίες, γιατί πολλές φορές μπερδεύουμε την πραγματικότητα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να προπονείσαι δίπλα στους καλύτερους και να βλέπεις πως και αυτοί “αποτυγχάνουν”, ξαναπροσπαθούν και πάει λέγοντας. Να αντιλαμβάνεσαι πως αν και διαφορετικό το επίπεδο, τα άγχη, η διαχείριση των συνθηκών, πως βιώνεται η διαδικασία και ο τρόπος προσέγγισής της δεν είναι εν τέλει τόσο διαφορετικά. Αλλά και πέρα από αυτά, το πόσο τεράστιο είναι το κοινό του αθλήματος στο εξωτερικό. Η ένταση του κόσμου κατά τη διάρκεια των αγώνων, ειδικά στους τελικούς, είναι κάτι απερίγραπτο.
Προπόνηση
Η προπόνηση καθορίζεται κυρίως από το αγωνιστικό πρόγραμμα και είναι απαιτητική, τόσο σωματικά , μιας και ανάλογα με την προπονητική περίοδο μπορεί να ξεπεράσει τις 4 ώρες, όσο και νοητικά, καθότι πρέπει να πείθεις το μυαλό να συνεχίζει παρά την κούραση. Ο χώρος στον οποίο καλούμαι να προπονηθώ, είναι ο χώρος δουλειάς μου. Αυτό μπορεί να φαντάζει εύκολο γιατί είναι ένας οικείος χώρος όπου μπορώ να προσαρμοστώ αλλά πολλές φορές αυτό έχει τις δυσκολίες του.
Όντας ένα αρκετά σύνθετο άθλημα οι προπονήσεις ανάλογα με την περίοδο περιλαμβάνουν δύναμη (βάρη, έλξεις, ενδυνάμωση δακτύλων και κορμού), τεχνική, όπου δουλεύω πιο συγκεκριμένες κινήσεις που απαιτούν συντονισμό, εκρηκτικότητα κλπ και όσο πλησιάζουμε την αγωνιστική περίοδο είναι ακόμα πιο προσαρμοσμένες στις ειδικές απαιτήσεις του αθλήματος και σε αυτό που καλούμαι να ανταπεξέλθω. Το πιο δύσκολο βέβαια είναι το να κρατάς το μυαλό συγκεντρωμένο παρά την κούραση, ώστε να μην χάνεις το κίνητρο και την όρεξη, να μην απογοητεύεσαι από δύσκολες μέρες που νιώθεις ότι δεν υπάρχει πρόοδος αλλά και από τις δυσκολίες της καθημερινότητας σε άλλα επίπεδα.
Στόχοι της Αλεξίας
Περνώντας από διάφορες φάσεις όλα αυτά τα χρόνια και λόγω της αγωνιστικής μου δραστηριότητας, οι στόχοι μου είχαν/έχουν να κάνουν με την απόδοση στους αγώνες και αυτό μεταφέρονταν και στα βράχια. Ωριμάζοντας κι εγώ παράλληλα με το σκαρφάλωμά μου, οι στόχοι έχουν διαφοροποιηθεί. Τα βράχια πλέον για μένα είναι περισσότερο ευχαρίστηση παρά απόδοση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πάω για να δοκιμάσω κάτι πιο δύσκολο, δεν γίνεται κιόλας γιατί πάντα θες το κάτι παραπάνω και πάντα υπάρχει σε έμενα τουλάχιστον μια αίσθηση ανικανοποίητου. Απλά είναι επικεντρωμένο στην παρέα ,τη φύση και τον ελεύθερο χρόνο κάνοντας αυτό που μου αρέσει χωρίς περιορισμούς.
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, σίγουρα έχω καταφέρει πολύ περισσότερα από όσα φανταζόμουν όταν ξεκίνησα. Εξακολουθώ να θέλω να είμαι πάντα σε όσο πιο υψηλό επίπεδο μπορώ, κάτι το οποίο είναι σημαντικό για τη διατήρηση της θέσης στην εθνική ομάδα, μιας και ο ανταγωνισμός στη κατηγορία των γυναικών είναι μεγάλος, με πολλές αξιόλογες αθλήτριες. Παρόλα αυτά, αντιλαμβάνομαι ότι μεγαλώνοντας οι προσαρμογές δεν είναι πλέον το ίδιο εύκολες και έτσι επαναπροσδιορίζονται και οι στόχοι. Πλέον γίνεται σημαντικό το να μπορέσω να μεταφέρω την εμπειρία και την γνώση μου σε άλλους νεότερους αθλητές/αθλήτριες , για αυτό και στα άμεσα σχέδια είναι η συμμετοχή μου στην σχολή προπονητών της ΓΓΑ, στις σχολές χαρακτών της ΕΟΟΑ, στα επιμορφωτικά σεμινάρια και σε ό,τι αφορά το άθλημα συνολικά. Άλλωστε, έτσι νιώθω ότι μπορώ να παραμένω ενεργή και να προσφέρω σε κάτι που αγαπώ, την αναρρίχηση.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει
Παρόλα αυτά η ενασχόλησή μου με την αναρρίχηση είχε/έχει και κάποιες δυσκολίες πέρα από τις όμορφες και δημιουργικές στιγμές της. Όντας ένας χώρος αρκετά ανδροκρατούμενος για πολλά χρόνια, με τις γυναίκες που ασχολούνταν να μην χαίρουν της ορατότητας που τους άξιζε, πολλές φορές έπρεπε να κάνεις πολλά περισσότερα από τον οποιονδήποτε άνδρα, για να αναγνωριστεί η προσπάθειά σου. Ακόμα και το “μπράβο πολύ δυνατή για κοπέλα”, κρύβει μέσα του έναν λανθάνοντα σεξισμό όσο “καλοπροαίρετα” και αν λέγεται. Αλλά αυτό δεν αφορά πάντα μόνο το φύλο, πολλές φορές έχει να κάνει με το ηλικιακό και πολλά άλλα. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι οι γυναίκες που ασχολούνται με το route setting, το boulder, το βουνό και άλλα κομμάτια του χώρου αυτού στην Ελλάδα ήταν ελάχιστες. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως όλοι σκέφτονται έτσι. Σε αυτό θεωρώ ότι ήμουν και τυχερή με κάποιο τρόπο, γιατί οι περισσότεροι με τους οποίους συναναστράφηκα και στον συγκεκριμένο χώρο που δραστηριοποιήθηκα, απείχαν από αυτό το σκεπτικό. Θεωρώ ότι αυτές οι λογικές έχουν αρχίσει και φθίνουν συνολικά και αυτό οφείλεται στην μεγαλύτερη ενασχόληση των γυναικών, όχι μόνο με το άθλημα αλλά και με περισσότερους τομείς που αφορούν την εξέλιξη αυτού.
Αλλά οι δυσκολίες δεν αφορούν μόνο αυτά. Δυσκολίες υπάρχουν και στην καθημερινότητα λόγω πνευματικής και σωματικής κούρασης, στρες, οικονομικών (εννοώντας ότι για να φτάσεις σε πολύ υψηλό επίπεδο στα περισσότερα αθλήματα χρειάζεται μια οικονομική άνεση, όχι μόνο από πλευράς αθλητή αλλά και από την οικεία ομοσπονδία).
Από την αθλητική και μόνο σκοπιά ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπισα, αλλά αυτό αφορά σχεδόν όλους τους Έλληνες αθλητές και αθλήτριες, είναι οι υποδομές που υπάρχουν στην χώρα και οι εγκαταστάσεις στις οποίες καλούμαστε να προπονηθούμε. Υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία με το τι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στο εξωτερικό σε μεγάλες διοργανώσεις. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια γίνεται μια συνολική προσπάθεια, από ανθρώπους εντός και εκτός Ομοσπονδίας, που αγαπούν το άθλημα, για βελτιστοποίηση των συνθηκών. Όλοι από την πλευρά τους κάνουν ότι καλύτερο για να ανθίσει το άθλημα.
Για αυτό εν τέλει, εκεί που καταλήγει για εμένα πολλές φορές όλο αυτό είναι πως η αναρρίχηση σε οποιαδήποτε μορφή της θα πρέπει να βιώνεται και ως ένα παιχνίδι, μια διέξοδος και σαν κάτι που μας βοηθά να κρατήσουμε το μυαλό και το σώμα μας σε κίνηση. Γιατί σκαρφαλώνοντας, είσαι εσύ και η κίνηση και μόνο με συνεχή κίνηση πάμε μπροστά!
