Η γλυκύτατη φίλη μας Σοφία Ιωαννίδου είχε την καλοσύνη να μοιραστεί μαζί μας μέσα από την προσωπική της εμπειρία πώς ένα αυτοάνοσο νόσημα ή μάλλον δύο στην συγκεκριμένη περίπτωση, επηρέασαν τη ζωή της και πώς ο αθλητισμός άνοιξε ένα νέο, ελπιδοφόρο δρόμο που την οδηγεί πια σε νέα μονοπάτια που ποτέ δεν είχε φανταστεί! Σε ευχαριστούμε ολόψυχα Σοφία που μέσα από τη δική σου ιστορία θα εμπνευστούν κι άλλοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα υγείας! Μην τα παρατάτε ποτέ μας λέει… κάτι ξέρει η Σοφία!
“Το καλοκαίρι του 2011 διεγνώσθη με 2 αυτοάνοσα. Συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (ΣΕΛ) και θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Πλέον τα αυτοάνοσα είναι ευρέως γνωστά γιατί όλο και πιο πολύς κόσμος νοσεί από αυτά. Αυτές οι νόσοι ονομάζονται έτσι γιατί ο οργανισμός δεν ανέχεται τα δικά του στοιχεία ως όφειλε αλλά τα αναγνωρίζει ως ξένα και βλαβερά και με διάφορους μηχανισμούς τα καταστρέφει. Με λίγα λόγια ο οργανισμός επιτίθεται στον ίδιο του τον εαυτό. Τα αυτοάνοσα είναι δύσκολα και όποιος έχει είναι παράσημο!!
Το διάστημα πριν βρω το σωστό γιατρό είχε πολύ πόνο σωματικό και μετέπειτα ψυχικό. Όταν βρήκα σωστό γιατρό μου συνέστησε να γυμναστώ. Δυσκολεύτηκα να ενταχθώ στο κομμάτι της γυμναστικής (αν και υπήρξα αθλήτρια του στίβου σε μικρή ηλικία και για μικρό χρονικό διάστημα). Ξεκίνησα με βάρη και το 2016 από ένα αστείο με τις φίλες μου, ξεκίνησα να τρέχω μικρές αποστάσεις. Μέχρι που το 2023 είπα να τρέξω τον πρώτο μου Μαραθώνιο. Δεν είχα φανταστεί ποτέ στην ζωή μου ότι θα τρέχω μεγάλες αποστάσεις ακόμα και πριν τα αυτοάνοσα.
Στις προπονήσεις πάω με χαρά γιατί είναι η ώρα που δεν σκέφτομαι τίποτα. Με όλα αυτά που έχω πει παραπάνω θέλω να παρακινήσω έστω και ένα άτομο να ασχοληθεί με οποιοδήποτε είδος αθλήματος. Βέβαια αν νοσείτε, στο μέτρο που σας επιτρέπει ο γιατρός σας. Ο αθλητισμός είναι ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα και σε βοηθάει να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά της. Με τα αυτοάνοσα πάντα υπάρχουν μέρες με τα πάνω τους και μέρες με τα κάτω τους.
Από τότε που έχω αυτά τα 2 “φιλαράκια” στην ζωή μου δεν ρώτησα “γιατί σ’ εμένα Θεέ μου”. Ο Θεός ήρθε με φίλησε στο μάγουλο και μού είπε πάμε να δούμε πόσο δυνατή είσαι. Και τον ευχαρίστησα γιατί μέσα από αυτά είδα πόση δύναμη κρύβω μέσα μου. Σαν συμβουλή μου γενικότερα στον κόσμο που διαβάζει αυτό το κειμενάκι είναι να μην τα παρατάτε ποτέ (το οποίο είναι και μότο μου) όσες δυσκολίες και αν έρθουν στην ζωή σας. Να σας αγαπάτε και να σας φροντίζετε. Να αφιερώνετε χρόνο στον εαυτό σας, είτε με μια δραστηριότητα, είτε να διαβάσετε ένα βιβλίο, είτε ακόμη και να μην κάνετε τίποτα. Ακόμα κι αυτό αν το χρειάζεται ο εαυτός σας, να το κάνετε γιατί αλλιώς θα διαμαρτυρηθεί. Είτε με καλό τρόπο είτε με άσχημο.
Με αγάπη Σοφία. 
“