Έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε την αγαπημένη μας αθλήτρια υπεραποστάσεων, που μας κάνει περήφανες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, τη μοναδική Jo Manta! Η Jo κατέκτησε τον Leadville 100 miles, ένα από τα πιο σκληρά, απαιτητικά 100miler του πλανήτη! Υποκλινόμαστε με θαυμασμό στη δύναμη που κρύβει μέσα της και της ευχόμαστε…Χρόνια Πολλά μιας και σήμερα έχει τα γενέθλιά της! Χρόνια Πολλά, χρόνια ονειρεμένα, στις πιο ψηλές κορυφές που αγγίζουν τη ψυχή σου κι ελευθερώνουν το πνεύμα σου εκπληκτική μας Jo!
“Leadville 100M USA, Colorado, Leadville, 100μίλια και η ψυχή φτερουγίζει στον ουρανό με το πιο φωτεινό χαμόγελο! Μία άτυχη στιγμή πέρσι λόγω τραυματισμού δε μου επέτρεψε να τερματίσω…και τι κάνει η Τζο για αυτό; Επιστρέφει ξανά ώστε να εκπληρώσει το όνειρό της, μαζί με την αγαπημένη της ομάδα, Κωνσταντίνο Καρνάζη και Κώστα Αλίμονο. Δύο Έλληνες από την Αμερική! Αγώνας που αν τον τοποθετήσεις στο επίπεδο της θάλασσας, τον αποκαλείς και ένα «βατό» 100μιλο! Όμως το ότι κινείται συνέχεια πάνω από 3000μ. με αποκορύφωση κοντά στα 4000μ. (επί δύο φορές, διότι ο αγώνας είναι out and back), τον καθιστούν απαιτητικό κι έξω από τα δικά μας δεδομένα, όταν ο Όλυμπος είναι μόνο 2917μ.
Φέτος, δεν είχα τόσο άγχος, ήξερα τι ακριβώς θα αντιμετωπίσω! Όμως μπήκα δειλά γιατί όταν αγωνίζεσαι στο υψόμετρο το σώμα σου ανταποκρίνεται με διαφορετικό τρόπο και οφείλεις να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις το οτιδήποτε. Ένα ενεργειακό άδειασμα στο συγκεκριμένο αγώνα, μπορεί να σε οδηγήσει σε άσχημες σωματικές συνθήκες διότι δύσκολα επανέρχεσαι στα «φυσιολογικά» ενεργειακά επίπεδα! Από την άλλη πλευρά όμως αν αναλογιστείς που βρίσκεσαι, λησμονείς τα πάντα, φοράς το χαμόγελο και συνεχίζεις ακάθεκτος!
Είχα απαιτητικές στιγμές όπου με αγάπη έβαζα το ένα πόδι μπροστά από το άλλο ώστε να φτάσω κοντά στην ομάδα μου και ακόμα πιο κοντά στο τέρμα! Σε έναν τερματισμό λαμπερό, όπου αξίζει να αναφέρω ότι όλοι ήξεραν ότι είμαστε Έλληνες! Κάτι το οποίο χρωστώ στον Κωνσταντίνο Καρνάζη που ανέφερε παντού από πού είναι η καταγωγή μας με περηφάνεια, ΕΛΛΑΔΑ 
Το αστείο είναι ότι κατάφερα να χαθώ κι εδώ (γέλια)! Δε μου έφτασαν τα 4000μ. πάνω κάτω δύο φορές, ήθελα να βάλω λίγο ακόμα θετική υψομετρική!
Αξιοσημείωτο είναι ότι αγαπώ να τρέχω και να προπονούμαι στην Αμερική. Ο κόσμος εδώ είναι υποστηρικτικός και ενωμένος. Σε όλο τον αγώνα ακούς από τους συναθλητές σου…τα πας περίφημα, είσαι φανταστικός, συνέχισε δυνατά κτλ. Ένα κλίμα θετικό και αισιόδοξο που σε ωθεί στο να αψηφήσεις οποιαδήποτε αντιξοότητα! Οι εικόνες που αποθανάτισα είναι οι αναμνήσεις μου για το εγγύς μέλλον.
Η καρδιά και η σκέψη μου γεμάτη θετικότητα, αποτελούν την πηγή δύναμής μου για το Σπάρταθλον 2024! Η ευχή μου, να μοιραζόμαστε όλοι οι αθλητές τις όμορφες στιγμές εκεί έξω, που ανήκουν σε όλους μας. Την αγάπη μου 
για την επίτευξη των πιο απόκρυφων ονείρων μας!”
