Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που η φίλη Μερόπη Μανατάκη μοιράστηκε μαζί μας την μεγαλύτερη ορεινή της πρόκληση μέχρι σήμερα, την οποία βίωσε μέσα από τα μονοπάτια του Sougliani Trail! Πολλά συγχαρητήρια Μερόπη! Ευχόμαστε οι προκλήσεις να είναι ολοένα και μεγαλύτερες τόσο όσο να γεμίζουν την ψυχή σου με χαρά και ευεξία!
“Το Sougliani path 13km, είναι ο τέταρτος αγώνας βουνού που συμμετέχω, και μακράν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισα σε αυτό το ταξίδι του ορεινού τρεξίματος που πρόσφατα ξεκίνησα. Η διοργάνωση ήταν καταπληκτική!! Η εμπειρία με μια λέξη; μοναδική!!!
Υπέροχες εναλλαγές τοπίου σε αποχρώσεις του πράσινου και μπλε. Με βοήθησαν να ξεχάσω για λίγο το κάψιμο στα πόδια από την ατελείωτη ανηφόρα των +750m, να βρω τις ανάσες μου, να αναπνεύσω τον καθαρό αέρα, και να συνεχίσω τις στιγμές εκείνες που η κυρίαρχη σκέψη ήταν «μα γιατί το κανείς αυτό στον εαυτό σου;» Ένα βήμα την φορά, με έφερε στην κορυφή του προφήτη Ηλία. Η κατάβαση ήταν επίσης μία εμπειρία από μόνη της, με μονοπάτια μέσα στα δέντρα, σκαλοπάτια και τρεχούμενο νερό. Συνέχισε στον γραφικό Άνω Σταυρό όπου η κόπωση ήταν πλέον μη αμελητέα, και εκεί είχα την χαρά να βιώσω την ενθάρρυνση των εθελοντών και ανθρώπων που έβλεπαν τον αγώνα, “λίγο ακόμα, τα κατάφερες, αυτό ήταν, τίποτα δεν έμεινε”, ενώ ένας κύριος πρόσφερε λουλούδια από τον κήπο του σε όλες τις γυναίκες που έτρεχαν. Με αυτό το λουλουδάκι τερμάτισα.
Τα συναισθήματα στο τέλος; πολλά και έντονα. Φυσικά η κούραση, αλλά πιο πολύ η χαρά, ο ενθουσιασμός και μια παράξενη περηφάνια. Που ξεπέρασα τα όρια μου, που κατάφερα να τερματίσω, που το έζησα, μαζί με φίλες, φίλους και με άλλους συναγωνιζόμενους που γνώρισα στην διαδρομή. Και εδώ θυμάμαι, την καλή μου φίλη Αναστασία, ο άνθρωπος που με παρότρυνε να τρέξω στο βουνό, να μου λέει: «Μόνη σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά». Πόσο δίκιο έχει! Το αναμνηστικό μετάλλιο με το σκιουρακι, θα μου θυμίζει πάντα αυτή την απίστευτη και τόσο γεμάτη εμπειρία.
Καλή αντάμωση στον επόμενο αγώνα!’’
