Είναι μεγάλη η χαρά και η τιμή που νιώθουμε μιας και για ακόμη μία φορά φιλοξενούμε τη διακεκριμένη αθλήτρια της Ursa Team, Μαρία Παπαποστόλου. Η χαρά μας ωστόσο δεν έγκειται μόνο στις εξαιρετικές επιδόσεις της Μαρίας που όλοι γνωρίζουμε, αλλά στο μεγαλείο του χαρακτήρα της, στην ταπεινότητα, την ευγένεια, το ήθος και ταυτόχρονα την δυναμική της, στοιχεία που ξεπερνούν τα στενά όρια του ανταγωνισμού και προάγουν το αθλητικό ιδεώδες! Η Μαρία μοιράζεται σκέψεις και συναισθήματα για την απρόσμενη συμμετοχή της στο Ursa Trail κατακτώντας την 1η θέση στο Vertical και στο Ursa 40km! Καλή συνέχεια Μαρία στα μονοπάτια των ονείρων σου σε διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο!
“Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω που, για άλλη μια φορά, μου ζητήσατε να μοιραστώ την εμπειρία μου.
Το να ακούγεται τόσο η φωνή μου, όσο και άλλων γυναικών που προσπαθούν, είναι κάτι πολύ όμορφο και σημαντικό γιατί έτσι, το ορεινό τρέξιμο αρχίζει να αποκτά όλο και περισσότερους λάτρεις, αν και δυστυχώς, στην χώρα μας δεν έχει πάρει τις διαστάσεις που του αξίζει σαν άθλημα.
Δεν χάνω την ευκαιρία να δηλώνω με κάθε ευκαιρία πόσο τυχερή αισθάνομαι που ζω στο Μέτσοβο. Αυτός ο τόπος είναι το σπίτι μου. Το Ursa Trail εμπνευσμένο από την καφέ αρκούδα (που ζει και αυτή εδώ) την δύναμη και την προσαρμοστικότητά της είναι κάτι παραπάνω από απλός αγώνας για εμένα. Ο Νίκος, με αγάπη και μεράκι χωρίς να κουράζεται ποτέ, προσπαθεί από την αρχή έως τώρα, να φέρει στον τόπο μας όλα αυτά που έχει δει όσα χρόνια ασχολείται με την χιονοδρομία αρχικά, και το ορεινό τρέξιμο στην συνέχεια. Εδώ θέλω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στα παιδιά που είναι καθημερινά δίπλα μου, μου έδειξαν τα μονοπάτια (λίγοι πλέον τα γνωρίζουν), κάνουν προπονήσεις μαζί μου, με συμβουλεύουν και όταν πλησιάζει ο καιρός του αγώνα βοηθούν στους καθαρισμούς. Ευχαριστώ λοιπόν Βασίλη Α.,Γιάννη Π., Νίκο Δ., Δημήτρηδες.
Αδιαμφισβήτητα, φέτος ήταν το καλύτερο Ursa trail για εμένα! Και όχι μόνο για τις δικές μου επιδόσεις, αλλά και για μια έκπληξη που εμφανίστηκε αναπάντεχα και μου έδωσε δύναμη, φούντωσε μέσα μου την φλόγα που πήγαινε να σβήσει μετά το “Πανελλήνιο Πρωτάθλημα” και το “θα σας ειδοποιήσουμε” του ΣΕΓΑΣ που μου άφησε πικρία και πολλά ερωτήματα. Δεν θέλω να σταθώ όμως άλλο σε αυτό.
Όλα ξεκίνησαν την τελευταία εβδομάδα του αγώνα. Δεν είχα αποφασίσει ούτε αν θα τρέξω, ούτε σε ποιον από όλους τους αγώνες. Μέχρι που με πλησίασε μια γνωστή μου και μου ζήτησε να πάμε για προπόνηση με τις δύο κόρες της, μιας και αποφάσισαν φέτος να μπουν στα 11km! Η χαρά των κοριτσιών, η προσμονή τους για την πρώτη τους συμμετοχή μου θύμισε τα δικά μου πρώτα βήματα, όταν με αγκάλιασαν τα παιδιά της ομάδας και από εκεί και πέρα ήταν συνεχώς δίπλα μου. Μου θύμισαν τη χαρά που ένιωθα για την συμμετοχή χωρίς να με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Έτσι αποφάσισα κι εγώ να κάνω ό,τι μπορώ για να τις βοηθήσω (αν και πραγματικά δεν χρειάστηκαν πολλά).
Αρχικά αποφάσισα να αντιμετωπίσω κάθε αγωνιστική μέρα του Ursa trail σαν μια γιορτινή ευκαιρία να χαρώ τα όμορφα βουνά μας και την προπόνηση που έκανα όλο αυτό το διάστημα. Αφού μου στέρησαν την ευκαιρία να τρέξω στο εξωτερικό, θα αγωνιζόμουν στα μέρη μου. Έτσι έτρεξα πρώτα το Κατάρα βέρτικαλ. Εκκίνηση στο ποτάμι: λιβάδια δέντρα και φυσικά “δυνατή” ανηφόρα!
Την επόμενη μέρα ξύπνησα, ετοιμάστηκα και βρέθηκα στην γραμμή εκκίνησης των 40km. Στα πρώτα χιλιόμετρα άρχισαν πάλι αρνητικές σκέψεις να με κυριεύουν.. ένιωθα αργή.. μπήκε στο μυαλό μου να σταματήσω στο χιονοδρομικό κέντρο Ανηλίου, όπου θα τελείωνε και η πρώτη μεγάλη ανάβαση. Οι γνωστοί μου όμως και οι θεατές με τις φωνές τους με εμψύχωσαν και είπα να δώσω μια παράταση. Στους επόμενους σταθμούς συνάντησα πάρα πολλούς γνωστούς μου τόσο από Μέτσοβο, όσο και από το Ανήλιο. Ήταν όλοι χαμογελαστοί και σίγουροι για εμένα! Τώρα ήθελα να συνεχίσω! Το κομμάτι του Μετσόβου αρκετά δρομικό και δροσερό, με παρέα τον Κρητικό “Άρκαλο” Αντώνη πέρασε απρόσμενα ευχάριστα. Μόλις τερμάτισα είδα και πάλι τόσα πολλά χαμόγελα γύρω μου! Κατάλαβα πως υπάρχει ελπίδα να συνεργαστούμε για ένα αγαπημένο και πιο όμορφο Μέτσοβο!
Την Κυριακή, το αγωνιστικό τριήμερο κλείνει με τα 21 και 11km. Αγνόησα την κούραση. Ήταν η πιο σημαντική για μένα ημέρα. Στόχος μου ήταν ο αγώνας να είναι μια χαρούμενη εμπειρία για την Βασιλική, να θέλει να ξανατρέξει και να γνωρίσει το ορεινό τρέξιμο σε άλλες φίλες της αλλά και γενικά σε παιδιά νέα! Το αποτέλεσμα ήταν η 14χρονη να τερματίσει πρώτη από όλες τις γυναίκες και να κάνει και ρεκόρ διαδρομής! Το χαμόγελό της, τόσο στον τερματισμό, όσο και στις απονομές, ήταν αυτό που θα μου μείνει τελικά από το Ursa Trail 2024.”
Το παρόν και το μέλλον είναι στα χέρια μας. Εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε πώς θα το δουλέψουμε για να εξελιχθεί καλύτερο. Ο Νίκος είναι το δικό μου παράδειγμα.
Μεγαλύτερη αξία από κάθε νίκη και κάθε ρεκόρ, έχει αυτό που αφήνουμε πίσω μας. Για να υπάρξει όμως συνέχεια και εξέλιξη απαιτείται κίνητρο και ισότιμη αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών.
